تاریخچه

در سال ۱۸۹۲، توماس رابینز اقدام به اختراع مجموعه‌ای از محصولات کرد که منجر به توسعه و استفاده تسمه نقاله در معادن برای جا به جایی مواد معدنی از قبیل: زغال‌سنگ، سنگ معدن و … شد.

در سال ۱۹۰۱ ساندویک اقدام به ساخت و تولید تسمه نقاله استیل کورد (تسمه نقاله فولادی) کرد.

در سال ۱۹۰۵ ریچارد ساتکلیف نخستین تسمه نقالهٔ ویژه برای حمل و جا به جایی زغال‌سنگ در معادن را تولید و عرضه کرد؛ که منجر به انقلاب صنعتی بزرگی در صنعت معدن شد.

در سال ۱۹۱۳ هنری فورد خطوط مونتاژ تسمه نقاله را در مجموعهٔ کارخانه اتومبیل سازی فورد راه‌اندازی کرد.

در سال ۱۹۷۲ “جامعه فرانسه REA” طولانی‌ترین سامانه انتقال از طریق نوار نقاله را به طول ۱۳٫۸ کیلومتر ایجاد کرد.

در سال ۱۹۵۷ شرکت لاستیک سازی گودریچ در آمریکا اقدام به تولید و عرضه نوعی از تسمه نقاله نمود که تا رسیدن به سامانه تسمه نقالهٔ انبوه ادامه داشت.

این سامانه با داران بودن یک پیچ کمتر، عمری طولانی‌تر نسبت به تسمه نقاله‌های قدیمی داشت. چرا که تمام سطح نقاله را پوشش می‌داد.

این نوع نوار نقاله دیگر تولید نمی‌شود چرا که تسمه‌های امروزی بدون هیچ پیچشی عمری طولانی‌تر و لایه‌هایی بیشتر دارند. در سال ۱۹۷۰، کمپانی «اینترالاکس» در شهر لوییزیانا حق انحصاری تولید انواع مختلف تسمه نقالهٔ لاستیکی را، به نام خود ثبت کرد.

انواع نوار نقاله

تسمه‌های نقاله (نوار نقاله) انواع گوناگونی دارند که برخی از آن‌ها عبارتند از:

تسمه‌های نقاله EP یا منجید دار (TEXTER)

تسمه‌های نقاله سیم دار ( SIDERFLEX یا ST)

تسمه‌های نقاله الواتوری (ELETEX)

تسمه‌های نقاله باکت دار (FLEXOBORD)

تسمه‌های نقاله آرامیدی (ARABELT)

تسمه‌های نقاله لوله ای (PIPEX)

تسمه‌های نقاله شورون (آجدار یا SPINATEX)

تسمه‌های نقاله یک لایه (TEXBIND)

تسمه‌های نقاله منجید دار پرکاربردترین تسمه‌های نقاله هستند که از یک یا چند لایه منجید یا کرکس تشکیل شده‌اند.

تسمه‌های نقاله استیل کرد با ازدیاد طول بسیار کم و مقاومت کششی بالا برای خطوط نقاله طویل، جایگزین مناسبی برای تسمه‌های EP می‌باشد.